Gene Eylül, İstanbul gene çok güzel.
Gene Eylül, Türkiye`nin hatıraları hala çok çok kötü...
1981 yılında doğmuş biri olarak 12 Eylül`ün ya da 6-7 eylül olaylarının fiili etkilerini kendi bünyemde doğal olarak hissetmedim. Tabi rahmetli babamın bana süt almak için çıkıp iki gün gözaltında tutulması ve arabasının plakalarının rehin alınması sayılmaz ise.
Ama kendimi bildim bileli 61 Anayasası`nın faaliyette olduğu bir ülkede yaşamak isterim. Rumları Ermenileri kovulmamış, evleri yağmalanmamış bir İstanbul isterim.
71 kişinin işkenceden öldüğü, 388 bin kişiye pasaport verilmediği, 30 bin kişinin sakıncalı ilan edilip işten atıldığı, 23 bin 667 derneğin faaliyetlerinin durdurulduğu, 14 bin kişinin vatandaşlıktan çıkarıldığı, 6 bin 533 kişi hakkında idam talebinde bulunulup, bin 468 kişi ye ölüm cezası verilip, 517 kişini idam cezası onanıp ve 50 kişinin idam edildiği( içlerinden bir tanesi henüz 17 yaşında olan Erdal Eren) bir darbe geçirmemiş bir Türkiye isterdim.
Ben hep böyle isterim, dahi eskiden halkımın çoğunluğuda hep böyle ister zannederdim, geçelim...
Boğazda çınar yaprakları, parçalı bulutların arasından kendisine bir aralık bulan güneş, beyaz vapura çarpar , gümüş renkli denizde bembeyaz vapur...
İşte gerekli olan iyimserlik. İyimserlik zira 10. Uluslararası İstanbul Bienali bize bunu salık veriyor. "İmkânsız Değil, Üstelik Gerekli Küresel Savaş Çağında İyimserlik "
Yakın tarihe olabildiğince uzak ve ilgisiz neslimiz ve faiz oranları artmasında ne olursa olsun diyen üst neslimiz dışında iyimser olmamak için bir sebeb yok. Onlarla yaşamayı da bir sanat haline getirdik zaten. İnsanlığa karşı yapılmış her hakareti savunmada (hiç olmazsa yasını tutmakta) yalnız kalmış herkes gibi alıştık...
Eylülün canlı cansız, iyi kötü tüm hatıralarına rağmen yarısı yeşil kalmış denizdeki çınar yapraklarına bakıp iyimser tohumlar ekiyoruz. Küresel ısınmada sorun çıkarmaz ve bereketli bir kış geçirirsek baharda tomurcuklarımızı sayacağız.
Eylülümüzün kazasız belasız geçmesini temenni ederim.. gene de dikkat edin
